تغییرات در گزینش پذیری واکنش، به عنوان تابعی از تغییرات در انتخاب کاتالیزور، بر تعادل واکنش‌هایی که انجام می‌شوند، نوع و ترتیب زنجیره‌های پلیمری تشکیل‌شده و جریان‌پذیری سیستم کف‌ساز تأثیر می‌گذارد و در نتیجه بر پردازش و خواص فیزیکی محصول نهایی تأثیر می‌گذارد. فوم
کاتالیزورهای معمول مورد استفاده برای فوم اورتان آمین های سوم، آمین های چهارم، نمک های آمینی و نمک های هسته فلزی (معمولا SnII، SnIV یا K+) هستند. آمین های سوم برای ترویج ژل شدن استفاده می شود. واکنش های ایجاد کف و اتصال عرضی نمک های اندام و آمین های حساس به گرما، مانند دیازوبی سیکلوندکان، برای ایجاد اثر تاخیری استفاده می شوند. نمک های فلزی به شدت بر واکنش ژل شدن تأثیر می گذارند.
ترکیب قلع (SnII) قیمت پایینی دارد، اما به راحتی هیدرولیز و ناپایدار است. کاربرد معمولی آن جایی است که می توان جریان های جداگانه را اندازه گیری کرد، مانند توده های نرم.
ترکیبات قلع (SnIV) به راحتی هیدرولیز نمی شوند و می توانند در سیستم هایی مانند قالب گیری نرم و کف سازی سفت و سخت گنجانده شوند. به عنوان مثال، دسته خاصی از ترکیبات مانند آمین های چهارتایی، اسید نوکلئیک پتاسیم، تریس(دی متیل آمینو متیل) فنل و 2،4،6-تریس[3-(دی متیل آمین) n-پروپیل] هگزا هیدرومزوبار Trimerization بسیار انتخابی است.
فوم های پلی اورتان با ساختار پلیمری متغیر برای پاسخگویی به طیف گسترده ای از نیازهای کاربردی مشخص می شوند. این تفاوت ساختاری نه تنها ناشی از ایزوسیانات ها و پلی ال های مختلف مورد استفاده به عنوان مواد اولیه است، بلکه به واکنش های مختلف انجام شده توسط این مواد خام نیز مربوط می شود. این واکنش ها به شدت تحت تأثیر نوع و مقدار آن استکاتالیزور PUاستفاده شده.
