(1) نسبت باز شدن سلول. هنگامی که نرخ باز شدن محصول بالا باشد، بیشتر پلیمرها به طور مساوی در مریدین های فوم سلول باز طبیعی توزیع می شوند، بنابراین انعطاف پذیری محصول بالاتر است. بنابراین با تراکم ناپذیری بیشتر، انعطاف پذیری محصول کاهش می یابد. بنابراین، می توان مقدار عامل کف کننده را به طور مناسب افزایش داد و با تنظیم کشش سطحی دیواره سلولی، دشواری پارگی دیواره سلولی را می توان متوسط کرد و در نتیجه نسبت سلول باز فوم پلی یورتان را افزایش داد.
(2) شکل سلول. هنگامی که نظم شکل سلولی افزایش می یابد، انعطاف پذیری فوم پلی یورتان افزایش می یابد و فوم پلی اورتان با ساختار سلولی کروی انعطاف پذیری بهتری دارد. فوم های پلی یورتان با ساختار سلولی سوزنی مانند در معرض فروپاشی سلولی هستند. بنابراین می توان دمای کف را به طور مناسب کاهش داد تا از فشرده شدن و تغییر شکل سلول ها به دلیل انبساط بیش از حد جلوگیری شود.
(3) اندازه منافذ سلول و توزیع آن. در همان سیستم، فومی با نسبت بیشتری از سلول‌های کوچک، نرخ بازگشت بیشتری خواهد داشت. اما اندازه منافذ سلول تا حد امکان کوچک نیست، اما ارزش خوبی دارد. علاوه بر این، با افزایش چگالی سلولی، نرخ برگشت پلاستیک های فوم افزایش می یابد و تنها زمانی که اندازه منافذ سلولی به طور معقولی توزیع شده باشد، می توان حداکثر چگالی سلولی را به دست آورد. بنابراین، تثبیت کننده سلول را می توان به مقدار مناسب اضافه کرد.
(4) پلی اتر پلی ال. در محدوده معینی، هرچه وزن مولکولی نسبی پلی‌ال پلی‌اتر بیشتر باشد، انعطاف‌پذیری زنجیره مولکولی و انعطاف‌پذیری بهتری دارد و فراتر از این محدوده، سختی فوم کاهش می‌یابد. با این حال، هنگام استفاده از پلی اترهای پلی اتر با وزن مولکولی نسبتاً بزرگ، باید اقداماتی برای کاهش تخریب آنها انجام شود. مانند افزودن مقدار مناسب آنتی اکسیدان قبل از واکنش پلیمریزاسیون.
(5) ایزوسیانات ها. در فرمول باید به کنترل شاخص ایزوسیانات یعنی شاخص TDI توجه شود. شاخص TDI به نسبت مقدار واقعی TDI به مقدار محاسبه شده نظری اشاره دارد. سختی فوم را می توان به راحتی و با خیال راحت در محدوده شاخص TDI 105 تا 115 کنترل کرد. در یک محدوده مشخص، با افزایش شاخص TDI، سختی و انعطاف پذیری فوم افزایش می یابد. بنابراین، شاخص TDI را می توان به طور مناسب افزایش داد.
(6) عوامل دیگر. با افزایش نسبت جرمی آب به پلی ال، ارتجاعی فوم ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد. بنابراین، مقدار آب اضافه شده را می توان برای حفظ انعطاف پذیری بالا تنظیم کرد. با افزایش نسبت جرمی گسترش دهنده زنجیر به پلی ال، استحکام کششی محصول افزایش یافته و انعطاف پذیری کاهش می یابد. بنابراین، افزایش دهنده زنجیره را می توان به طور مناسب کاهش داد.
